GONZALO NAVAZA BLANCO

É o máis novo dos once irmáns navaza Blanco, de Lalín. Deuse a cofrecer como narrador, sendo aínda adolescente, na revista vagalume. En 1991 recibiu o Premio da Crítica Española polo seu libro de poemas Fábrica íntima. En 1992 publicou o palindromario poético A torre da derrtA (Xerais), e en 1996 o conxunto de relatos titulado Erros e Tánatos (Xerais), que mereceu o Premio Arcebispo San Clemente 1998. É doutor en Filoloxía e profesor da Universidade de Vigo.